Od kilku lat słoneczniki karłowate stały się bardzo popularne. Są wykorzystywane nie tylko do bukietów, ale także jako kwiat doniczkowy.

Historia i pochodzenie słonecznika
Jego grecka nazwa to Helianthus. Składają się na nią dwa słowa helios oznaczający słońce oraz anthos czyli kwiat. Słonecznik pochodzi z równinnych i stepowych terenów centalnej i południowej Ameryki Płn. Słonecznik stał się popularny już wśród Indian, ale było tak raczej nie ze względów estetycznych, ale praktycznych bowiem z jego nasion uzyskiwali mąkę i olej. Aztekowie i Inkowie czcili słonecznik, ponieważ uważali go za symbol boga - słońca. Zwrócili uwagę na słonecznik, ponieważ zauważyli charakterystyczne dla niego zachowanie - odwracanie kwiatostanu w kierunku słońca w ciągu dnia i odwracanie się w kierunku wschodnim podczas nocy.

Zastosowanie
Do Europy słonecznik trafił w XVI wieku i stał się ważną rośliną uprawną. Wykorzystywano go do produkcji kaszy (w Portugalii), kawy (w Niemczech), a w XIX wieku zaczęto z niego uzyskiwać olej. Oprócz tego wykorzystywano go także w przemyśle włókienniczym oraz do wyrabiania farb. Stosowany jest także w zielarstwie. Liśćmi słonecznika leczono różne choroby np. żółtaczkę. Obecnie słonecznik sadzi się głównie ze względu na jego ładny wygląd i smaczne nasiona. Po ścięciu słonecznik należy przechowywać w chłodnym miejscu w wazonie z niewielką ilością wody. Powinien się utrzymać przez ponad tydzień.

Odmiany słonecznika
Słonecznik pochodzi z rodziny astrowatych Asteraceae i istnieje ok. 100 gatunków tego kwiatu.

Rozróżniamy dwa rodzaje słoneczników:
. Jednoroczne
. Wieloletnie

Słoneczniki jednoroczne
Istnieje wiele odmian słoneczników jednorocznych. Ich okres kwitnienia (w zależności od siewu) trwa od lipca do października. Możemy spotkać słoneczniki, które osiągają wysokość nawet do 3,5 m., ale również i słoneczniki karłowate, czyli takie, które osiągają ok. pól metra. Jest rośliną, którą zapylają owady. Wykazuje odporność na susze.
 

Sposoby sadzenia
Słoneczniki wysiewa się po 3 - 5 sztuk co 15 - 18 cm w rzędach po 60 cm. Kiedy słoneczniki wzejdą (najlepiej jeśli się tak stanie w glebie o temperaturze 8 - 10°C), pozostawia się po jednej najsilniejszej roślinie. Słoneczniki sa wytrzymałe na temperaturę, przetrwają nawet kiedy spada do -4°C. Rośliny zaczynają zakwitać po 10 -12 tygodniach. W tym czasie potrzebują, słonecznej pogody, powinny być osłonięte przed wiatrem i warto aby rosły na średnio wilgotnej ziemi o niskiej zawartości wapnia. Później można je systematycznie nawozić.
Słoneczniki bylinowe sadzi się w grupach na trawnikach, niektóre gatunki uprawiane są na kwiat cięty.

Słoneczniki jednoroczne, a słoneczniki bylinowe
Lepiej aby słonecznik jednoroczny nie był uprawiany w tym samym miejscu częściej niż co 5-6 lat, ponieważ może to spowodować chorobę rośliny np. szara pleśń. Objawia się ona zamieraniem pędów i szarym osadem. Możemy ją zwalczyć poprzez stosowanie fungicydów. Kiedy słonecznik jest jeszcze młody może zostać zaatakowany przez mszyce lub ślimaki.
Jeśli chodzi o glebę, słoneczniki bylinowe mają te same wymagania. Różnią się sposobem rozmnażania. Rozmnażają się poprzez podział lub sadzonkowanie na wiosnę.